Wie ben ik zonder mijn verhaal? – Thuiskomen in wie je altijd al was
- Sabina Zwanenburg
- 10 nov
- 4 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 10 nov
Over de stilte die overblijft als je stopt met jezelf te bewijzen.
We nemen allemaal een verhaal met ons mee.
Wie we zijn, wat we doen, hoe anderen ons zien – het is een web van woorden en beelden dat ons houvast geeft in een drukke wereld.
Maar wat als dat verhaal begint te knellen?
Wat als je ineens merkt dat het je niet meer past – als een jas die ooit fijn zat, maar nu trekt op je schouders.
Misschien herken je dat.
Dat gevoel van: “Is dit het nou? Wie bén ik eigenlijk?”
Zonder je werk, zonder je gezin, zonder het label ‘gevoelig’, ‘druk’, of ‘sterk’…
Wie blijft er over als je stopt met ‘iemand zijn’?
Deze blog is voor dat moment.
Voor als je voelt dat je verhaal niet meer klopt — en je verlangen groeit naar iets echts, iets stillers, iets wat al die tijd al in jou zat.
Wat bedoelen we met 'mijn verhaal'?
Je ‘verhaal’ is alles wat je over jezelf bent gaan geloven. Het is opgebouwd uit herinneringen, overtuigingen, en woorden die anderen ooit over jou zeiden.
“Je bent zo gevoelig.” “Je moet sterk blijven.” “Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.”
We nemen die zinnen mee alsof ze de waarheid zijn. En voor je het weet, leef je in een versie van jezelf die vooral bezig is met voldoen. Aan verwachtingen. Aan rollen. Aan het beeld van wie je denkt dat je hoort te zijn.
Maar dat beeld is niet wie jij bent. Het is alleen de laag erboven.
“Je bent niet het verhaal, je bent de ruimte waarin het verhaal verschijnt.”— Eckhart Tolle
HSP en het verlies van identiteit
Voor hoogsensitieve mensen (HSP’s) is dat verhaal vaak nog luider. Je voelt alles intenser, waardoor je al jong leert om je aan te passen. Om harmonie te bewaren, word je de vredestichter. Om niet te veel te voelen, word je de helper. Om erbij te horen, word je de sterke.
Maar diep vanbinnen raak je steeds verder verwijderd van je eigen identiteit en wie je écht bent. Want als je ieders energie voelt, raak je je eigen frequentie kwijt. Het wordt moeilijk om te weten: wat is van mij, en wat van de ander?
De eerste stap naar vrijheid is niet méér voelen — maar leren onderscheiden. Stil worden. Luisteren. Zien welk deel van het verhaal ooit van jou was, en welk deel geleend.
De psychologische laag – identiteit als constructie
In de psychologie wordt identiteit gezien als iets dat zich vormt door ervaringen. Je bouwt jezelf op uit wat je meemaakt, hoe anderen op je reageren en hoe je betekenis geeft aan dat alles. Het ego, zoals psychologen het noemen, is een bril: het helpt je navigeren in de wereld, maar het beperkt ook wat je kunt zien.
Wanneer je een burn-out krijgt, een relatiebreuk ervaart, of gewoon ‘leeg’ voelt, kan dat systeem even instorten. En dan komt die verwarrende stilte: wie ben ik zonder die bril?
Het antwoord is geen nieuw verhaal, maar de stilte daaronder. Daar waar niets meer bewezen hoeft te worden.
Spirituele laag – thuiskomen in aanwezigheid
Spiritueel gezien is identiteit vloeibaar. Je bent niet het personage, maar het bewustzijn dat het personage observeert. De stem in jou die merkt: “Ik denk dit nu. Ik voel dit nu.” Die waarnemer is altijd stil, onveranderd, liefdevol aanwezig.
Wanneer je contact maakt met die ruimte, ontstaat er iets nieuws: je hoeft jezelf niet meer te ‘vinden’. Je herinnert wie je al was voordat de wereld je vertelde wie je moest zijn.
“Wie je bent, is wat overblijft als alles wat je niet bent, wegvalt.”— Mooji
De doorbraak – jezelf losmaken van het verhaal
Zelfonderzoek begint vaak met één vraag: Wie ben ik? Niet als intellectuele puzzel, maar als innerlijke ervaring. Stel die vraag tijdens een moment van rust, na een gesprek dat je raakt, of in een ademhaling waarin alles even stilvalt.
Laat elk antwoord los: je naam, je werk, je verleden, je karakter. Blijf vragen: en wie ben ik daaronder? Totdat er niets overblijft dan aanwezigheid. Bewustzijn. Stilte. Leven dat ademt door jou heen.
Reflectievragen
0%Welke overtuigingen over jezelf klinken nog dagelijks in je
0%Wat zou er gebeuren als je ze een week lang niet geloofde?
0%Waar in je lichaam voel je spanning wanneer je probeert te v
0%Wat blijft er over als je die spanning laat zakken?
You can vote for more than one answer.
Toepasbare stap – ademen buiten je verhaal
Wanneer gedachten zich herhalen, adem dan niet sneller — maar zachter. Elke uitademing herinnert je: ik hoef niets te worden.
Oefen dit moment van loslaten:
Adem langzaam in door je neus.
Houd even vast en voel de rust in de stilte ertussen.
Adem uit door je mond en stel je voor dat je elk verhaal loslaat dat niet meer klopt.
Voel hoe er ruimte komt voor iets wat geen woorden nodig heeft.
Ontdek ook wat ademwerk is, en wat het voor jou kan betekenen.
Wanneer het schuurde, klopte het
Het moment dat je weerstand voelt – dat is precies waar iets ouds afbrokkelt. Een identiteit, een overtuiging, een rol. Je hoeft het niet te begrijpen, alleen te laten gebeuren.
In die momenten ontstaat bewustzijn. Daarin vind je jezelf niet opnieuw uit — je herkent jezelf.
“Je bent nooit kwijt geweest. Je dacht alleen dat je iemand anders moest zijn.”
🌿 Slot & uitnodiging
Misschien hoef je niet langer te zoeken naar een nieuw verhaal. Misschien is het genoeg om stil te vallen, te ademen, en te luisteren naar wat er altijd al onder lag.
Wie je bent, hoeft niet gevonden te worden. Alleen herinnerd.
In het ritme van het leven,
Sabina & André— dat je mag thuiskomen in wie je al was.
Opmerkingen