🌀 Jeugdtrauma en Chronische Pijn – Wat Je Lichaam Nog Herinnert
- André Gerardus Zwanenburg
- 15 mei 2024
- 5 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 12 nov
De Invloed van Vroege Levensjaren op Chronische Pijn
Je lichaam bewaart herinneringen die je brein niet meer kent.
Onverwerkte ervaringen uit je jeugd kunnen zich uiten als chronische pijn of spanning.
Heling begint niet bij “wegmaken”, maar bij luisteren en voelen wat er nog vastzit.
Wanneer dit voor jou herkenbaar is: Je voelt pijn of vermoeidheid zonder duidelijke oorzaak.Je lichaam reageert sneller dan jij begrijpt. Je wilt eindelijk rust vinden – niet door controle, maar door overgave.
“Wat als je pijn geen vijand is, maar een boodschapper uit je vroegste jaren?”
De onzichtbare oorsprong van pijn
Veel chronische pijn begint niet in het lichaam, maar in de herinnering.Een kind dat zich niet veilig voelde, spant onbewust zijn spieren om te overleven.Jaren later noemen we dat “spierspanning”, “migraine” of “lage rugpijn” — maar het is vaak het oude lijf dat nog steeds waakt.
Pijn is dan geen teken van zwakte, maar van een lichaam dat nog iets probeert te vertellen:
“Ik heb iets meegemaakt dat te groot was om te voelen.”
Het lichaam onthoudt wat het hoofd vergeet
Onderzoek toont wat velen allang voelen:vroegkinderlijke stress en trauma veranderen de bedrading van het zenuwstelsel. Fascia — het bindweefsel dat alles met elkaar verbindt — kan letterlijk spanning vasthouden.Dat verklaart waarom sommige mensen overal “vast” zitten, terwijl er niets op een scan te zien is.
“Het lichaam vergeet niets, maar het kan leren zachter te worden.”
Ademwerk, lichaamsbewustzijn en innerlijk kind-werk helpen om deze opgeslagen spanning stap voor stap te ontladen.Niet door forceren, maar door vertrouwen — adem voor adem.
Generaties van pijn
Soms dragen we meer dan ons eigen verhaal.Wat een ouder niet kon dragen, wordt onbewust doorgegeven via lichaamstaal, reacties en overtuigingen.Zo kan jouw rugpijn of angst een echo zijn van iets dat niet eens van jou is.
In systemisch werk zien we dat met compassie erkennen vaak meer oplost dan eindeloos analyseren.Zien waar het vandaan komt, brengt ruimte in plaats van schuld. Nodig jezelf uit om opnieuw te leren zien
Wat helpt om los te laten
Er bestaat geen snelle route.Maar er is wél een pad van zachtheid en bewustwording:
Vertragen. Neem tijd om te voelen, zonder oordeel.
Ademen. De adem brengt ruimte waar spanning zit.
Bewegen. Lichaam en emotie zijn partners, geen tegenstanders.
Praten. Niet om te verklaren, maar om te doorvoelen.
Aanraken. Soms geneest wat ooit ontbrak: nabijheid.
Ontdek waarom overgave geen direct actie betreft, maar het laten ontstaan van wat er werkelijk aanwezig is.
Genezing is niet dat de pijn verdwijnt, maar dat jij er niet meer tegen hoeft te vechten.
Leven voorbij pijn
Wanneer je leert luisteren naar je lichaam, verschuift iets fundamenteels: van vechten naar vertrouwen, van overleven naar leven. Chronische pijn wordt dan niet langer je vijand, maar je kompas. Een uitnodiging om te zien, te voelen, te belichamen en te leven.
Wat helpt om los te laten
Er is geen snelle route naar heling.Maar er ís wel een weg die je stap voor stap kunt leren vertrouwen — een weg die begint met zachtheid.
Wat helpt, is niet zozeer doen, maar durven blijven bij wat er is.Soms is dat stilte. Soms een traan. Soms het besef: ik hoef dit niet alleen te dragen.
Vertragen helpt. Niet om de pijn kleiner te maken, maar om haar eindelijk te ontmoeten. Adem helpt ook — niet als techniek, maar als ruimte. Elke adem zegt: ik ben hier nog.
En beweging die subtiele rek in je rug, dat wandelen zonder doel — herinnert je eraan dat je leeft.Dat je lichaam niet stuk is, maar aan het zoeken is naar balans.
Gesprekken kunnen helen, niet omdat iemand het beter weet, maar omdat je gehoord wordt. Soms doet aanraking wat woorden niet kunnen: ze vertelt je zenuwstelsel dat het weer veilig is.
Loslaten is geen beslissing, het is een ontspanning die langzaam durft te gebeuren.
Wanneer dat gebeurt, verandert de toon van je leven.
De strijd die ooit je houvast was, wordt zachter.
Je hoeft niet meer te bewijzen dat het goed met je gaat.
Je leert luisteren naar het fluisteren van je lichaam — en daarin schuilt iets nieuws.
Leven voorbij pijn
Op een dag merk je dat je niet meer tegen je pijn vecht. Ze is er nog — soms zacht, soms scherp maar ze vertelt niet langer jouw verhaal.
Je begint te luisteren naar je lichaam als naar een oude vriend. Eén die veel heeft gedragen, maar nooit opgegeven heeft. Eén die je leert dat genezen niet is: weer worden wie je was, maar: leren zijn wie je bent, mét alles wat er is.
Er komt een moment waarop de angst plaatsmaakt voor nieuwsgierigheid. Wat gebeurt er als ik blijf ademen, in plaats van weg te trekken? Wat als deze pijn niet mijn einde is, maar mijn ingang —naar meer mens zijn, meer voelen, meer leven?
Wanneer je dat durft toe te laten, verandert pijn in richting, spanning in beweging, en verleden in aanwezigheid.
🤍 Uitnodiging
Voel je dat dit thema iets in jou aanraakt?Misschien herken je jezelf in die stille spanning, of in het verlangen om eindelijk los te laten wat te lang vastzat.Dat hoeft niet in één keer — het begint met luisteren.Een gesprek, een adem, een kleine stap terug naar jezelf.
Bij Holistisch Dromen werken we met zachtheid, humor en menselijkheid.We begeleiden je niet naar perfectie, maar naar aanwezigheid — naar rust in wat er is.Daarin ontstaat ruimte voor het leven dat al op je wacht.
📍 Obdam – Noord-Holland 📞 +31-6-16129948
✨ Afsluiting
In het ritme van het leven,
Sabina & André — dat je mag meebewegen met wat zich wil ontvouwen.
❓Veelgestelde vragen over jeugdtrauma en chronische pijn
1. Kan pijn echt uit mijn jeugd komen, ook als ik me niets herinner?
Ja. Het lichaam heeft een eigen geheugen.Zelfs als je verstand geen beelden meer oproept, kan je zenuwstelsel nog reageren op oude stress.Dat is geen zwakte — het is hoe het lichaam probeert te beschermen wat ooit te veel was.
2. Hoe weet ik of mijn pijn emotioneel of fysiek is?
Vaak is het geen of/of, maar én/én. Fysieke pijn kan een emotionele wortel hebben, en andersom. In onze praktijk kijken we niet alleen naar symptomen, maar naar het geheel: lichaam, gevoel, omgeving en levensverhaal.
3. Wat kan ik zelf doen als mijn lichaam spanning blijft vasthouden?
Begin klein.Adem rustig uit, beweeg zonder doel, of leg een hand op de plek die aandacht vraagt. Vaak ontstaat er vanzelf zachtheid wanneer je stopt met “oplossen” en begint met voelen.
4. Moet ik mijn verleden oprakelen om te kunnen helen?
Nee. Heling gaat niet over herbeleven, maar over opnieuw ontmoeten. Soms hoef je niets te herdenken — alleen aanwezig te zijn bij wat nu nog voelbaar is. Daarin ligt juist de vrijheid: niet in het verhaal, maar in het contact met jezelf.
5. Helpt ademwerk echt bij chronische pijn?
Ja, ademwerk werkt echt wanneer het met aandacht en begeleiding gebeurt. De adem brengt zuurstof én bewustzijn naar plekken die lang stil waren. In dat ritme van voelen, ontspannen en toestaan, vindt vaak iets nieuws plaats: ruimte.
Opmerkingen