Waar leegte vol leven is
- Sabina Zwanenburg
- 16 jun
- 3 minuten om te lezen
Er komt een moment dat niets meer werkt.
Niet je routines, niet je to-do-lijst, niet je affirmaties.
Je zit rechtop, ademt diep in, kijkt naar buiten… en voelt: leegte.
Niet de angstige leegte van gemis. Maar een andere soort. Eentje die niet vraagt om invulling, maar om overgave.
En misschien schrik je daarvan.
Want we zijn zo gewend om iets te doen met dat gevoel. We gaan op zoek naar een oorzaak, een oplossing, een verhaal. Maar wat als deze leegte geen probleem is? Wat als het een uitnodiging is – geen valkuil, maar een poort?
De leegte als beginpunt
In onze sessies horen we het vaak:
“Ik voel me leeg, maar niet op de vermoeide manier. Meer alsof alles stilvalt. Alsof ik even niet besta.”
Dat is geen zwakte. Het is een overgang.
Een pauze tussen het oude en het nieuwe.
Een ruimte waarin je niet hoeft te presteren, fixen of begrijpen.
Want daar – in die pure leegte – begint iets nieuws zich zachtjes te ontvouwen. Niet iets dat jij met wilskracht tot stand brengt, maar iets dat van binnenuit wil ontstaan. Als je het durft te laten gebeuren.
De paradox van innerlijk leiderschap
We denken vaak dat leiderschap betekent: weten wat je wilt, keuzes maken, richting geven.
Maar écht innerlijk leiderschap… begint vaak met niets weten.
Met in de leegte durven blijven staan, terwijl je innerlijke kind fluistert: “Ben ik veilig?”
Met luisteren naar de schaduwen die je ooit hebt weggewuifd.
In deze ruimte zit geen plan, maar potentie.
Geen doel, maar bestemming.
Geen identiteit, maar aanwezigheid.
Wat zich toont als je niets doet
In de leegte ontstaat helderheid.
Oude verhalen vallen weg. Er blijft geen masker over om je achter te verschuilen.
En ja – dat is intens. Het voelt alsof je een beetje sterft.
Maar wat sterft, is niet wie je werkelijk bent.
Wat blijft, is essentie.
De subtiele, stille kracht die geen woorden nodig heeft.
De fluistering van je ware natuur, die zegt: ik ben hier, al die tijd al.
Ooit dacht je dat leegte iets was om te vermijden.
Tot je ontdekte dat het precies daar is…
dat je jezelf begint te ontmoeten.
Laat het stil worden. Daar begint het.
🌿 Mini-oefening: Stilstaan bij de Leegte
Ga eens 10 minuten zitten zonder intentie, zonder doel. Geen muziek, geen meditatie.
Alleen jij en je adem.
Voel wat opkomt. De neiging om te bewegen. De gedachte om iets ‘zinvols’ te doen.
Kijk ernaar, glimlach zachtjes, en blijf zitten.
Laat de leegte even haar werk doen.
Zij weet wat jij nog niet weet.
✨ Reflectievragen
Wat gebeurt er in mij als ik ‘niets’ voel?
Welke delen in mij willen snel vullen, oplossen of verklaren?
Kan ik blijven in de stilte, zonder iets te moeten veranderen?
🌀 Wat wij erin herkennen
We spreken er niet vaak hardop over, maar ook wij raken soms die plek van leegte.
Bij ons komt ze meestal onverwacht – na een intense sessie, een stiltewandeling, of juist midden in een gewone ochtend waarin de koffie ineens stil valt.
En elke keer weer: het voelt kwetsbaar, rauw… maar ook ongelooflijk waar.
We hebben geleerd om niet direct te grijpen naar houvast.
Maar om te zakken. Te voelen.
Want in die leegte – hoe oncomfortabel ook – ontmoeten we telkens een diepere laag van onszelf.
Een laag waar niks hoeft. Waar alles al klopt.
En dát, lieve lezer, is waarom we je uitnodigen.
Niet om je te vullen. Maar om samen te durven leeg zijn.
🧭 Meer ontdekken?
Binnenkort start ons retraite-weekend waarin we samen verstillen, vertragen en verdiepen.
Een reis naar binnen. Naar precies deze ruimte.
✨ Je bent welkom. Precies zoals je nu bent.
📌 Op weg naar onze retraite?
Dit soort momenten – waar de leegte zich opent – zijn precies waar we in onze retraite ruimte voor maken.
We begeleiden je niet om antwoorden te vinden, maar om te leren rusten in het niet-weten.
Daar begint iets echts. Iets van jou.
Niet wie je dacht te zijn. Maar wie je werkelijk bent.
🌱 Voel je welkom. Laat de leegte je gids zijn.
Comments